"Trzy metry nad niebem" (Federico Moccia)

[Rozmowy] o jakichś niewiarygodnych zaręczynach, gdzie zapewnione są rogi, a zawiedzione marzenia.

---
Nie wiadomo dlaczego, ale wszystko na świecie zaczyna się w poniedziałek.

---
Pozostaje z pustym kieliszkiem w ręku i czymś trudniejszym do napełnienia w środku [...]

---
[...] nie wiem dlaczego, ale moje marzenia nigdy nie realizują się do końca.

---
- Boję się.
- Czego?
- Że już nigdy nie będę taka szczęśliwa jak teraz...

---
- Jestem szczęśliwa. Nigdy w całym swoim życiu nie czułam się tak dobrze. A ty?
- Ja? – Przytula ją do siebie. – Ja czuję się znakomicie.
- Tak, że mógłbyś dotknąć palcem nieba?
- Nie, nie tak.
- Jak to, nie tak?
- O wiele wyżej. Co najmniej trzy metry ponad niebem.

---
Tamten nie może jej kochać tak jak on, nie może jej wielbić w taki sposób, nie jest w stanie dostrzec jej wdzięcznych ruchów ani tych szczególnych znaczków na jej twarzy. Jakby to tylko jemu było dane widzieć prawdziwy kolor jej oczu i poznawać smak jej pocałunków.



Polub cytaty z tej książki: